Müşfik Kenter bilgisayar çağı insanlarına şiiriyle sesleniyor:
Hep bir yerlere, bir şeylere yetişme telaşındasınız değil mi?
Hiç vaktiniz yok, “fast life”, “fast food”, “fast music”, “fast love”…
Dikte ettirilen “yükselen değerler”, “in” ler, “out” lar…
Buna benzer bir odada, şanslıysanız gökyüzünü görebilen bir pencere ardında bitecek hepsi.
Dostluğu klavyelerinde, yaşamı monitörlerinde arayanlar, size sesleniyorum!
Hangi tuş daha etkilidir ki sıcacık bir gülüşten ya da hangi program verebilir bir ağaç gölgesinde uyumanın keyfini?
Copy-paste yapabilir misiniz dalgaların sahille buluşmasını?
İçinizi ısıtan gün ışığını gönderebilir misiniz maille arkadaşlarınıza?
Sevgiyi tuşlarla mı yazarsınız?
Öpüşmek için hangi tuşlara basmak gerekir?
Ya da geri dönüşüm kutusunda saklanabilir mi kaybolan zaman?
Doğayı bilgisayarlarına döşeyenler, neden görmezsiniz bahçedeki akasyanın tomurcuklandığını?
Ve ıslak toprak kokusu var mıdır dosyalarınız arasında?
Koklamak, duymak, dokunmak, yok mu yaşam skalanızda?
Bilgi toplumu oldunuz da, duygu toplumu olmanıza megabaytlarınız mı yetmiyor?
1 yorum:
:)
çok güzel düşünmüş ve yazmış sevgili müşfik kenter. eskiler bir başka oluyor değil mi. ifadeleri, söylemleri,duruşları,düşünüşleri ,
bakış açıları bambaşka. bu yazdığı olumsuzluklara yenilmeseydi insanoğlu kimbilir o bakış açısı bizlerde de oluşurdu. neticede aynı kemik, aynı et değil miyiz. sadece bize sunulanlar ve aldıklarımız farklı hayattan. yoksa soluduğumuz hava aynı. neyse ki bu konuda kendimi şanslı hissediyorum. çok şükür güzeli görmeye hevesli gözlerim, dostlukları gerçekten yaşamaya istekli yüreğim var. ve çok şükür ki sanal dünya sadece benim için araçlardan bir araç:)
sevgiyle kal canımcığım , paylaştığın için sağol...
Yorum Gönder