yapamayıp edemediklerim.

biliyormusun arkadaşım bi dikiş makinası aldım kendime,kendime ait değişik bişeyler ortaya çıkarmak istedim dikerek,bez bebek gibi,nakışla,dikilmiş bişeylerin kenarlarını süslemek gibi,ama hala bi başına oturupta şöyle bi mendil bile dikemedim.bazen yapmaktan keyif aldığım şeylere vakit ayıramamak ve bi döngü içerisinde dur otur bilmeden koşuşturup öylece geçirmek hayatı düşününce yaralıyor içimi ünzile,mesela yağlı boya,karakalem kurslarına gidebilsem,birçok resim yapıp bi sergiye katılsa benimde resimlerim,bi müzik aleti çalabilsem,dil kurslarına devam etsem mesela,dikiş dikebilsem,örgü örebilsem,bi kitap yazsam mesela gönderilmiş yada gönderilmeyi bekleyen dostlara yazılmış mektuplardan oluşan bi mektup kitabı olsa,her yaz değişik ülkelere seyehat edebilsem,bissürü farklı karakterde farklı gelenek görenekler içinde yaşayan insanlarla sohbet edebilsem,o ülkelerden aldığım hatıra objelerle evimin bi kenarında böyle bi köşe oluşturabilsem,sade ama farklı bi evim olsa(benim evim ve içindekiler hiç beni yansıtmıyo çok klasik ve dolu içi,oysa ben pratik,spor vede canlı rengarenk üstelik az eşyadan hoşlanıyorum,bak şimdi nerden nereye atladım ev diyince ünzile)neyse işte böyle uzayıp giden hayaller dizisi,ilkokuldayken folklör ekibine girmeyi ne çok istemiştim bide güsel kocaman bi bisiklet,oysa ikisinede izin vermemişti annem ve babam,insan düşündükçe gerilere doğru gidiyo bu mesele,iz bırakan kesiklerden sızı vermeye başlıyo bu düşünceler,en iyisi şimdilik susup ertelemek hayalleri bi başka bahara,,,

(yukardaki resmi bi blog sayfasından alıntıladım ama maalesef adını hatırlayamadım şimdi blogun çok şirin ve rengarenk bi resim doğrusu)