.: ölümüde çıkarma aklından zeynep.

***"mahallede aşağılanıp, horlanan çelimsiz çocuklar gibiyim.
oyunlara ancak adam eksik olduğunda kabul edilen beceriksiz çocuklar gibi.
hayata katılmakta güçlük çekiyorum.
benim mevsimim sonbahar.
sokakların tenhalaşmaya başladığı vakitler.
tek kişilik oyunlar ustasıyım ben.
tek kişilik özlemler, tek kişilik acılar ustasıyım.
ben yağmuru arıyorum.
ben yağmuru arıyorum.
ben yağmuru arıyorum.
ben seni arıyorum.
Dışarıda yorgun bir sonbahar havası var.
Ağaç dipleri yaprak mezarlığına dönüyor.
Üşüyen sevgili için kaşkolunu çıkarıp,onun zarif boynuna sarma zamanı.
Bir sahil kenarı çaycısına sığınma vakti.
Bulutlar bir şeyler anlatmaya çalışır böyle zamanlarda.
Ben bulutların dilinden anlamam.
O yüzden sık sık yağmur yağar ben dışarı çıkınca.
Şimdi bütün bunların önemi yok.
Önemi yok şimdi bütün bunların.
ben umut arıyorum.
ben umut arıyorum.
ben umut arıyorum.
ben seni arıyorum

.

Çarşamba, Mayıs 21, 2008

ölümüde çıkarma aklından zeynep.

Hiç yorum yok: