ünzilem,saatler ertesi günden epey bi yol aldı sanırım,ve ben tarifsiz bi hüznün ortasında yine ağlamaklı bi tuhaflıktayım,sanki içimde yazsam yazsamda yine boşalmıycak birikmiş bissürü bişeyler var,az önce msnde leylayı gördüm,onunla biras yazıştık,ordan burdan derken aslında tamda içimi dökecektim,yarın iş olduğunu ve sabahları uyanmakta zorluk çektiğini vede uykusunun geldiğini yazdı bana,bende ne diyim bi dostun omuzunda ağlayacak kadar doldu içim gitme beni yalnız bırakma rukalim,eski günlerdeki gibi yasliyim başımı omzuna,benim için benimle birlikte bu gece uyuma bikaç dakika daha,demedim diyemedim,
işte böyle ünzilem iyikide sen varsın,okadar karmaşıkki kafam...
üniversite yıllarından bi yüz çıkıp geldi hatıralardan karşıma dikildi şimdi,sende tahmin edersin serdarı,tuhaf bi çocukluk acemi bi dostluk,hem samimi içten bi okadar da resmi bi sınıf arkadaşlığı vardı aramızda onunla,bi sevgilisi vardı bizim sınıfta çok sinir olurdum o kıza o zamanlar çünkü hiç sohbet ettirmezdi bizi,devamlı yanına çağırır kendi derslerinide ona yaptırırdı,serdar çok zeki vede sosyal bi çocuktu,onunla uzun uzun sohbetlerimiz olurdu çoğu zaman ders boşluklarında,ilginç ortaklıklarımız vardı bazen kendimin bile şaşırdığım,galiba bu gece aklıma gelişinin sebebi birasda uzun uzun sohbet edebileceğim bi dosta fazlasıyla ihtiyaç duymamdandır,yine etrafımda biyerlerde dostum olarak kalsaydın keşke seninle muhabbet edebilseydik,önce ülke meselelerinden sonra ekonomi programlarından bahsederdik ve muhabbetin en koyu yerinde sen içini dökerdin bana başını öne eğip,paylaşmanın hiç kolay olmadığını yansıtır gibi,sonra bende başka birinden bahseder gibi kendi hissettiklerimi anlatırdım sana,neyse mazide kalmış dostum şimdi sende uyuyorsundur büyük ihtimalle diğer dostlarım gibi,kimbilir belki ilerde karşılaşırsak bi selamlaşırız ve eski günlerin hatırlanmışlığıyla bi tebessüm eder birbirimize devam ederiz yollarımıza,eywallah serdar,eywallah ünzilem daha yazmak bundan sonra yorar kelimeleri...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder