bence,aşkın gerçek tarifi bu olsa gerek..

Oruç reis bir savaşta esirler alır. Esirler arasında İspanyol bir kadın da vardır ki hayli yüksek bir yeri vardır kral nezdinde.

Oruç Baba, fidyesinin ödenmesi karşılığında esirlerin salıverileceğini ilan eder her zaman olduğu gibi.

Gelin görün ki serbestçe dolaşmasına izin verilen kadın fena çarpılmıştır Reis'e…

Hem muhteşem bir yakışıklılık, hem de kendisini fark etmesi için her kuytu köşede önüne çıktığında, kendisinden edeple çevrilen bu yüz; bir aşk girdabına sürükler kadını. Her gün geçtiği yerlerde neredeyse nöbet tutar ve bir punduna getirip ilan eder aşkını…
- Her gün yollarına çıkıyorum…Niye benden yüzünü çeviriyorsun?

Reis: Biz namahreme bakmayız

- O kişi seni sevse bile mi?

(Diyaloğun bundan sonrası tüyleri diken diken edici cinstendir…)

Reis: Beni seven bende olanı da sever…

- Nedir o?..

Reis: Allah ve Resulüne aşk…

(Asıl şu sözlere bakınız…)

- Ben onları sevmeden, seni sevemez miyim?

Oruç Reis, acıyarak tebessüm eder ve ekler:

"Onları sevmeyen, sevmeyi bilemez ki…"