her bi yanımızdan bağlıyken onca şeye,ne kadar uzağa kaçabilirsin ki.

çoğu zaman biyerlere sığınıp,kendimi gözden uzaklaştırmak istesem,
kızgınlıklarımı,heyecanlarımı,hayallerimi ve hatta hatta içimden geçip dilimin ucuna dek gelen kırılgan cümlelerimi hep buralara yazdım,bir sen anlarsın beni diye belki kimbilir..

ama bu sefer kendimden öteyeydi kaçışım,sana dahi emanet edemezdim birikenlerimi,çünkü dönüş planları yapılmamış bir kaçış serüveninin ardında bıraktığı kanıtları olmamalıydı bence,

dönüp ardıma baktığımdaysa bu kaçıştan geriye kalan,"herkesin var bir hikayesi" diye başlayan bir şarkının sözleri arasında,sıkışıp kaldığım gerçeğiydi,
belki daha öteye gidemeyişimin ardında,bütün kapıların kilitlerinin diğer taraftan açılıyor oluşuydu esas mesele,yada kendimi tesellinin en harika seçilmiş cümle kırıntılarımda diyebilirim belki de..

bir atlı karıncaya binmişim,dönüp dolanıp başladığım yere geliyor olmama rağmen,farkında değilmişcesine uzakların hayalini kurmuş olmak ne büyük aptallık şimdi durup düşününce,on dakika fazladanda binsem sonuç değişmiyor,bindiğim yerde inmeye mecburum,bunu bile bile hayal kurma cesaretimeyse şaşkınlıkla karışık ahmaklık diyebiliyorum sadece..

bazen öyle anlar oluyorki keşke bekar olsaydım şimdi dediğim,ama bekar olsamda şimdikinden farklı olmazdı çoğu şey bununda farkındayım,sıkılmakta insana has bi duygu,diğer onca hisli şeyler gibi,
evet bi süre başta kendimle birlikte hayatımdaki herkesten vede herşeyden sıkıldım diyebilirim özetle,dilediğimce gülümseyebildiğim renkli bir kartpostal güzelliğindeki hayaller ülkeme kısa bi kaçış yaptım buralardan uzakta olduğum zamanlarda..

ve indim atlı karıncadan artık,burdayım bir adım bile ötede değil burda,yine herkes yerli yerinde,ben bile bıraktığım yerdeyim her nasılsa,çok garip kendinden kaçıp sığındığın kolların sahinin yine kendin oluşu,
herneyse gerisi vesaire deyip yaşamak lazım geçen zamanları,zira ben mola verince beni beklemeyen bir zaman kalmış bakıyorumda,bir ona nazım geçemedi herhal :)

***///***
Vefâ arkanda bıraktığını, giderken yaktığını yabana atmamandır.
Vefâ; dostluğun asaletine, bir dua sonrası verilen sözlere, hayallere ihanet katmamandır.(alıntı)
(bu güzel sözlerin devamına ekliycek bir tek lafım bile olmamalı,ve işte öyle bişey vessalam...)