Cumartesi, Haziran 25, 2011

haziranın yirmibeşi..

tek kişilik oyun rekora koşuyor,,
evliliğimizin altıncı yılı bitip yediye girerken, sadece yanımda olmasıydı eşimden beklentim,
yine kendi kendimin boynunu bükük biraktıp beklenti içinde olarak,,
ve yine üzgün,kırık,ümitsiz,
ve ziyafet sofrasına aç gözlerle bakan kedi kadar sevgiye aç yüreğimle,
yapayalnız ben..

1 yorum:

Gelin Ayşe dedi ki...

Cok uzucu bir yazi bu, cok dokundu abla ya :(
Kocalardan nefret ediyorum bazen!