-"başını ellerinin arasına almış,ne düşünüyorsun böyle kara kara"dedi adam,yol kenarı çay bahçesinde soluklanan Anna'ya..
Anna,biraz şaşmış az buçukta korkmuş bir ruh haliyle kaldırdı gözlerini anlamsızca baktığı yerden.
sureti dalgın,sireti paramparça olmuş Anna:
"canım sıkkın,canım yorgun,canım bezgin,canım hayal kırıklıkları içinde.."diyebildi sadece.
---
benim durumumda farklı sayılmaz,Anna'dan.
üzerimde büyük beklentiler oluşturmuş,ve beklediklerini her fırsatta dile getirip,benim üzülüşümü gereksiz gören biri var benimde hayatımda.
gerçekten aşkın tek kişilik olduğuna inanıyorum artık ben,herkes kendi bilincinde yaşıyor aşkı,ve farkında olmadan en büyük engeli oluşturuyor diğeri için,
oysa evlilik,yürünecek hayat yolunda dayak direk olmaktır eşine,sarılmaktır belki hiçbirşey diyemeden çoğu zaman.ama,yanında var olduğunu hissettirerek..
açıkçası ben yürüdüğüm yolda çoğu zaman yalnız hissettim kendimi,içimdeki yalnızlığı doldurmak için uğraşlar buldum kendime,bu bazen şiir yazmak,bazen kore dizilerinde kaybolmak oldu.benim için,en çokta belki içimde kendi kendime idare eder bir yaşam yordu beni bu evlilikte,
artık hayata karşı bir heyecan duymuyorum,hayatım çatlak bir aynanın üzerindeki nesneler kadar çok boyutlu,yaşanan ana,ve kişilere göre davranıyorum,kendim gibi olabildiğim bir yerim yok,artık kendim gibi olmakta istemiyorum,çünkü çok yorucu,ve ben şimdiden vücüdu ısınmamış bir koşucunun saatlerce koştuktan sonraki adele ağrılarını çekiyorum çoğu zaman..
herneyse,
benimde bugün canım sıkkın,canım yorgun,canım kırgın,canım ağlama modunda..
oysa dışarda iliklerine kadar insanı ısıtan güneş,ve yüzünde hafifçe esen bi rüzgar,yani hiçte benim halime uygun görünmüyor :)
----
saçlarımı okşayıp gözlerime bakacak,yüzüme gülümseyecek biri olsa şimdilerde etrafımda..
sevilmeye ihtiyacım var,ama kimselere beni severmisin diycek cesaretim yok.
ne tuhaf değilmi..
açıkçası,bence fazlasıyla tuhaf,
küçükken çok masal okumuş olmalıyım,bigün benide seveceklerine kendimi fazla ikna etmiş olmalıyım,belki bundan bu kadar içerleyişim sahipsizliğime..
Anna...
sana ve kendime diyebileceğim tek söz belkide:"boşver"
herkes kadar sıradan olmayı dene hayatta,sıradan olmayı becerirsen sıradışı heyecanlarının avuçlarında acı çekmezsin böylesine,
bende daha tam anlamıyla başarabilmiş değilim,ama deniyorum inan sıradanlığı..
beni her halimle sevdiğini söyleyip ardından ama diye başlayan cümleler hiç çekici gelmiyorlar artık,
ben kabullendim Anna,
Aşk dedikleri şey tek kişilik...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder