.: ölürcesine geçerken zaman yaşamayı unuttuk gibi.

Salı, Şubat 16, 2010

ölürcesine geçerken zaman yaşamayı unuttuk gibi.

2 yorum:

tugbatugba dedi ki...: unniş (benım söylemim nasıl) nasılsın?
görüşemiyorus öptüm...; 17 Şubat 2010 09:29
nevbahar01 dedi ki...: ay ne harika bir yazıydı bu. hemen kopyaladım. teşekkür ederim paylaştığın için. öptüm seni kocuman...; 17 Şubat 2010 17:28

***"mahallede aşağılanıp, horlanan çelimsiz çocuklar gibiyim.
oyunlara ancak adam eksik olduğunda kabul edilen beceriksiz çocuklar gibi.
hayata katılmakta güçlük çekiyorum.
benim mevsimim sonbahar.
sokakların tenhalaşmaya başladığı vakitler.
tek kişilik oyunlar ustasıyım ben.
tek kişilik özlemler, tek kişilik acılar ustasıyım.
ben yağmuru arıyorum.
ben yağmuru arıyorum.
ben yağmuru arıyorum.
ben seni arıyorum.
Dışarıda yorgun bir sonbahar havası var.
Ağaç dipleri yaprak mezarlığına dönüyor.
Üşüyen sevgili için kaşkolunu çıkarıp,onun zarif boynuna sarma zamanı.
Bir sahil kenarı çaycısına sığınma vakti.
Bulutlar bir şeyler anlatmaya çalışır böyle zamanlarda.
Ben bulutların dilinden anlamam.
O yüzden sık sık yağmur yağar ben dışarı çıkınca.
Şimdi bütün bunların önemi yok.
Önemi yok şimdi bütün bunların.
ben umut arıyorum.
ben umut arıyorum.
ben umut arıyorum.
ben seni arıyorum