başlığı olmayan yazı.

bu sonbahar havalarının bende, soğuk suyla duş yapmış gibi bir serinlik getirmesi,daha başka bir ifadeyle beni sırılsıklam ıslatıp sonrada öylece üşüyerek titreyişimi seyrediyor oluşu tuhaf bir mutluluk veriyor son günlerde bana:)
bahşedilmiş bu güzel yağmurlarla yıka yıkayabildiğin kadar içinde birikmiş tortulaşmış nekadar kir varsa,yok eğer başka bişeyse aklından geçen,benim yaptığımı yapabilirsin o zaman da..
sessizce başını yaslayıp geçip giden yılın o son yağmurlarının gözğsüne,öylece seyredebilirsin olup biten herşeyi..ama yazmadan,düşünmeden,biriktirmeden acıları,yada heyecan veren her ne ise işte aklından geçenler..bi durup seyredeceksin kendini bir başkasının bakışlarıyla gibi..
yazmadım.
ama çünkü diye başlayan bi sebebim de yok,
bissürü anı birikti,aslında burda olsalar yazılıp bi köşede ilerde okuduğumda kendilerini hatırlatsalardı bana hiç fenada olmazdı hani,ama yazmadım,
peki ne yaptım öyleyse?
-uzun zamandır görmezden geldiğim,ertelediğim,kalplerini kırdığım hayallerimle vakit geçirdim.anladım ki biras geçte olsa hayallerim benim en büyük mutluluk kaynağımmış,büyüdüğümü sanıp bu güsel şeyleri çocukluğumda yada ardımda bırakıp öylece devam edebilirim sanmışım meğer uzunca bir zamandır,ve sadece kendimi kandırmışım,üzgünüm hayallerimdeki herkes ve herşey sizi bu kadar ihmal ettiğim için.
kendimle barışık olduğum zaman daha güçlü hissediyorum kendimi,yada daha dayanıklı diyim,evet kendimi dağıttığım hatta yaşantımı otomatiğe bağladığım bir anda,o en dibe vuran ve aynı hızla yükseğe sıçrayan bir halle yeniden başladım bikaç şeye yine,
şimdi iyiyim şükür,ve herkes iyi ben iyi olunca sanki..
sevgili aralık,sende benim kadar şaşkınsın şu elveda anlarında bunu görüyorum,sende haklısın herşey deniyorda geride kalanlara,elvedalar hep yarım kalıyor içimizde sanki,bu yüzden sana üzülmüyor değilim,ama yüzleşmek gerek bazen kaçınılmaz olanla,işini kolaylaştırayım istersen ilk gidişi ben yaparak,elveda aralık,elveda puslu gözlerinde saklı hasretimin ay'ı..