birazcık iç boşaltımı diyelim.

Elif gibi yalnızım,

Ne esrem var,ne ötrem,

Ne beni durduran bir cezmim,

Ne de bana ben katan bir şeddem var.

Ne elimi tutan bir harf,

Ne anlam katan bir harekem...

Kalakaldım sayfalar ortasında.

Bir okuyan bekledim,

Bir hıfzeden belki...

Gölgesini istedim bir dostun med gibi…

Sızım elif sızısı...

arkadaşlar neresinden tutupta nelerden bahsetsem bilemiyorum aslında,yani bu suskunluğumun son bulması adına yazıyorum bugün birasda,onu belirtiyim.çünkü biliyorum sustukça kendi içime çekilip herkeslerden habersiz bir yaşam sürüyorum kendimle,hayallerimi,hasretlerimi,çocukça kalan yanlarımın inatlaşmalarını,ve o ilk aşk heyecanı tadında şaşkınlıklarımı sığdırıyorum yüreğime,ve kimselere belli etmeden yaşayip gidiyorum,buda büyük bi ağırlık yapıyor inanın,aşağıda bi yazı ekledim bikaç gün önce,(rusça olan).bu yazı benim yedi-sekiz sene önce demeyi çok isteyipte diyemediğim sözlerdi,yani yine içime attığım ve diğerlerine belli etmeden hissettiğim şeylerdi.ve daha önceki bir yazımda ilk defa hissettiğim bişeyi cesaretle paylaştığımı,ve pişman olduğumu yıllardır her hatırlayışımda,keşke söylemeseydim dediğimi yazmıştım.işte ardımda yarım kalmış bi hikayenin hayali kahramanına ithafendi yazılanlar,ama bu yazdıklarım şimdiki hislerim değil yanlış anlaşılmasın:) ve işte bunca yıl sonra tekrar bi vesileyle karşımda bulunca o'nu dostluğuma,ve duygularıma değer vermeyen o hali canlandı gözümde,ve eskilere gittim diyelim,belki bir hesaplaşmaydı bu sessiz sedasız,belki de başka bişey bilmiyorum,ama şimdi daha hafifim içimde,ve daha cesur ve daha az pişman hissettiklerinden..

neden rusça yazdığımıda yazıyim;rusça benim sığınağım gibi oldu bi değişle,yani çok iyi bilmem,ama merakım var, seviyorum ve öğrenmeye çalışıyorum kendimce:),herneyse,belki on sene önce,o yirmi yaşımın verdiği deli dolu zamanımda kendisine hayranlıkla karışık güsel şeyler hissettiğim o kişiden bahsetmek istemedim,belki biras utandım diyelim:) vede fazlasıyla gereksiz buldum bunca yıl sonra bahsetmeyi..

şimdi iyiyim,şaşkınlığım geçti,ama hala bi parça kızgınım kendime on yıl öncesine dair..

ailemi ve sizi seviyorum,kendime yaptığım itirafların şahidi güsel insanlar iyiki varsınız:)

(bu arada bu çocukluk sırrım aramızda kalsın olmazmı:P