yağan yağmurlarla tazelenen içimi ısıtan güneş hoşgeldin yine,hüzün,hüzün,hüzün..
aslında bize en çok yakışan bi tutam hüzün farkındayım,ama sanırım gücümüz yok hayatın içindekileri göğüsleyipte biras hüzünlenmeye,hemen depresyon moduna geçiveriyoruz,telaşlanıyoruz karşımıza dikilen hayallerimizin gözlerine bakarken,en azından son zamanlarda ben böyleydim,kendimi üzme noktasında üzerime kimseyi tanımadığım bu geçen günlerde kendimden özür diliyorum ilk olarak,
sevgili ben,gözlerinde bir çocuk heyecanını görmekteyim şimdi,teşekkür ederim,aslında bişey daha söylemek istiyorum sana sen böylesi azimle çabalarken iyi bişeyler için,benim yılgınlıklar içinde somurtmalarım sana koca bi haksızlık oldu farkındayım,işte bu yüzden elimden gelen cesaret ve gayretle seni mutlu etmeyi deneyeceğim bende,bil istedim,
dün markette kasadaki kızlara gülümseyip hallerini sormam en az onlar kadar mutlu etti senide gözümden kaçmadı aslında,
işte şuan itibariyle,hüznü kıvamında bırakıp bir çizik daha çektim gündemimizde bizi meşgul eden düşüncelere,unutmadım belki eskileri,ama içimi acıtan yanlarını,temmuzda yağan yağmur altında yıkayıp tavan arasına astım kurusun diye,belki bu yıkanmışlıkla biras daha az actırlar beni,sen ne dersin?
yelkenler fora arkadaşım,,
ve sonsuz kere şükür,içimdeki yıkanacak onca şeye,temmuzun ortasında yağmurlar indirene..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder