Cumartesi, Temmuz 11, 2009

karman çorman.

Hani kullanmadigin seyler kaybolurmus ya. Mesela ahlak, merhamet, komsu iliskileri, buyuge saygi vs. Bunlar yok olan degerlerimiz. Unesco gelsede bunlarida koruma altina alsa keske.
az önce okudum bi yazıdan alıntıladım yulkardaki cümleyi,günlerden cumartesi ve canım çok sıkkın,bissürü işim var ama ben bilgisayarın karşısında oturmuş nedenini bilmediğim içimdeki sıkıntıdan bahsetmek için yazı yazıyorum.bi yandandanda esneyip duruyorum gözümden yaş gelene kadar,biras farklı şeylere yoğunlaşayım hayalini kurmaktan mutlu olduğum şeyleri düşüneyim diye eşimi aradım(o bugün çalışmıyo evde)oda gerçekleri bi tokat gibi yapıştırınca suratıma halime ahvalime tuz biber oldu bu durumda,yani yok anladımki bi kez daha canın sıkkın olduğunda eşini değil bi başkasını araman gerkiyo(mesela bu bi kız arkadaşın felan olabilir)züğürt gezenin züğürt kalfası olarak etrafta gezinmeme rağmen ev alma hayalleri kuruyorum bide üstelik,yemişim evinide herbişeyinide dünyanın diyip yakıyorum gemileri bazen,kirada değilim şükürki,ve sağlıklıyım,herneyse,
ben sanırım güvensiz biriyim,yani kendimden başkasına kendim gibi güvenemiyorum,mesela aklımı meşgul eden onca şey var şu anda,rahatlamak için bişeyler yazayım istiyorum ama bu yazımı benden başka okuyacak birilerinin olduğunu biliyor olmanın düşüncesi yazmama engel oluyor tüm rahatlığımla.yani şimdi yazsan şöyle şöyle,eşim okur eve gidince neden böyle yazmışsın dermi,görümcem okuyup eşimi telefonla arayıp zeynep sanırım depresyonda,çaktırmadan konuşmayı dene onunla dermi,falanca bunu dermi,feşmekanca böyle dermi..diye uzayıp giden ve içime kuşkuyu dolduran sorular ile sanırım hiçbir zaman içimden geldiği gibi yazamıycam,yada bloğumu okunmaya kapatıp sadece kendim okuycam(ama edindiğim birkaç arkadaşlığıda kaybetmek istemiyorum)ama yinede kararsızım bu durum karşısında,heran herşeyi yapabilirim,
kardeşlerim bir haftadır amcamın kızları,bi oğlu felan hepberaber tatile gittiler,benimde acayip bi değişik tatile ihtiyacım var,eşim bazen köye gitcem iki gün dinlencem felan diyo,içten içe sinir oluyorum,aslında beni götürmeyişine seviniyorum ve teşekkür ediyorum ama yinede sinir oluyorum işte,onca herkes orda iki göz odada,çocuk çığlıkları,sivriler...belkide tatil diyince hemen aklına köyü getiriyor olmasına gıcık oluyorumdur,yani insanlar tatil için dünyanın öteki bitarafına giderken hemen köyü aklına getirmesi rahatsız ediyordur beni(gerçekçi ol lütfen,dünyanın öteki ucunu bırak taksimde tuvaletin gelse umumi tuvalete bile parasız almıyolar adamı),
bazen eşime hak vermiyor değilim,para var huzur var derlerya,bence huzur parayla ilgili diil ama para var maddi rahatlık var buda göz ardı edilemez yani,saçmaladıkça uzuyor bu yazı,en iyisi işime geri dönmek,hoşçakal,,

2 yorum:

nevbahar01 dedi ki...

insan her zmaan güçlü ve mutlu olamaz ki be şeker. bundna utanma, sıkılma. her şey mutlu dersen inanmam asıl ben. her şey biizm için. her canı sıkkın olan depresyonda da olmaz ayrıca. gelip geçici duygular bunlar, yazmak iyi geliyorsa da sakın sıkılma yaz. hepimiz birbirimizi anlıyoruz zira:)
sıkıntılarının geçmesi duası ile kocuman öpüldün...

Haccecan dedi ki...

blogumu babam bile okusa takmıyorum, içimden geçen herşeyi olduğu gibi yazmak beni acayip rahatlatıyor...
gerçek hayattan tanıdığım bir çok insan blogumu okuyor fakat onların ne düşüneceklerini kendime sıkıntı yapmıyorum

bloğum benim karakutum... herşeyi istediğim gibi yazıyorum, buda beni acayip rahatlatıyor...
bu gereksiz sıkıntılarını (eşim, dostum vs görecek) at bir tarafa... göreceksin ki çok rahatlayacaksın...
içimizde geçirdiğimiz şeyleri dışıma dökmek neden suç olsun ki... dışına döktüğünde daha anlamlı hale gelip, olaylara daha tarafsız bakabiliyorsun, sorun olan şey gözünde küçülüyor...

düşüncelerini yazma cesaretini kendinde bulamadığında düşüncelerini yaz ve bana mail olarak gönder... ben yine yorum yazarım :)))

sevgiler...