sabırsız ve bir o kadar küskün ben.

"Ben içine kalbimi sigdiramadigim dar vakitlerin küskünüyüm..."
bir forumda gezerken rastadıydım vakti zamanını hatırlayamadığım bu cümleye,o kadar etkilemiştiki ruhumu o ilk okuduğum an,çıkarıp kelimeleri yerinden,sanki her bir harfini tek tek yerleştirmiştim içime,o günden beri ne zaman böyle suskun halimle kendime dönsem,aklıma düşüverir bu cümle yine,kim,ne zaman demiştir niye demiştir bilmiyorum ama sanırım benim gibi böylesi bir hali tarif etmeye çalışmış olmalı diyede geçiririm aklımdan,
evet dar vakitlerin küskünü vede suskunuyum son zamanlarda,günlermi bir avuç,yoksa günlerimizde ahir zaman bereketsizliğimi var anlamıyorum,hep bir koşturmaca içinde yorgun "ben".mutsuzmuyum dersem,isyan etmiş olurum onca hayatımdaki nimetleriyle beni donatmış olan Rabbime,asla mutsuz diilim,şükür bana bunca sayısız mutluluğu bahşedene..
benimki iç huzursuzluğu şımarıklığından öte,sanırım,iki günü birbirine denk getirmeme çabası,yani fotokopi ayarında geçen hesabı çetin günler yaşamamak için belkide herkesin habersiz olduğu kendimle savaşlarım.bir iç muhasebeye çekişim kendimi sık sık,hep bu yüzden olmalı,,
geçen ömre geçme desen,önce yüzüne alaycı bi gülümsemeyle bakar,ve gidiyorum deme tenezzülsüzlüğüyle geçip gidiverir her haline rağmen,sense kalakalırsın yitip giden ömrünü seyreylerken..
hasretim;güneşli bir günde kabe gölgesi..her güneşli gün bana o kutsal yerlerin bir numunesi gibi geliyor,huysuz ve yabani çıkışlarım kendime,hep bu içimdeki sabırsız aşk'tan,güneşli günler gelene dek,sessizce beklemekteyim...