yağmura yürümek.

bahanesi çok sebeplerden kaç zamandır nasıl geçtiğini günlerimin yazamadım,dökemedim içimi sanki,bu yazamadığım vakitler içinde şahit olduğum bir olay vardı,netice de şu cümleyi çıkardım kendime alınacak ders olarak:insan bugününe bakıp da emin olmasın yarınından,aklına bile gelmeyen şey başına geliveripte imtihan olabilir,aslında bu yazıya başlarken hiç aklımda yoktu buraya yazmak ama demekki not düşülmesi gerekiyormuş hayata dair,,
geçen cumartesi iş çıkışı öyle güsel yağmur yağıyordu ki,eşim beni almaya gelmişti yine,ve arabaya biner binmez dedimki ona,ben fatihte o kalabalık caddede yürümek istiyorum bu yağmurda:)oda sağolsun kırmadı beni,uzun uzun yürüdük yağmurda,mağazaların vitrinlerini seyrettik,sonra acıktık simit ve çay içtik,içim sıcacık oldu bu güsel günde,,
dün işyerinin lavobasına gittiğimde bizim işçi bayanlardan bi tanesi istifra ediyodu,çok üzüldüm,biras şakayla karışık sakın hamile olmayasın dedim,oda dediki evet abla hamileyim,ama haftasonu düşüreceğim:(o an dünya başıma yıkıldı doğmamış bebeğini düşündüm,günah dedim yazık dedim,üstelikte bir tanecik çocuğun var bak bunu öldürme dedim,ama eşim üçümüze bakmayı istemez yani aldırır,hem üzülme abla daha öncede çok aldırdım ben dedi,giderkenki çaresizliği ve ağlayan gözleri hala aklımda,
sanırım bu bebek aldırma dedimmi bi başka yıkılıyorum ben:(istemiyorsanız korunun kardeşim bi şekilde,gücünüz yetiyor diye neden yaşayanı öldürüyorsunuz,neyse,pervindende bahsedecektim ama canım sıkıldı yine,,