caddelerde rüzgar,aşk,özlem var,ve birde savaş...

caddelerde rüzgar,aklımda aşk var,gece yarısında,esti yağmurlar,şarkı söylüyorlar,sessiz usulca,özlediğim şimdi çok uzaklarda...
dilimde nerden dolandığını bilmediğim,ve kimin söylediğini dahi hatırlamadığım eski bi şarkı,,
ne zaman yağmur yağsa istanbula,hüzün düşüyor benim gönlüme,ve böyle hüznümün ortağı şarkılar dolanıyor dilime,,yazamadığım çabucacık geçip giden bereketsiz günler yaşadım bir haftadır,gülümsedim herkese,ama huzursuz ve huysuzdu içim yine,memnun olmadığım,çözümü adına da bir adım bile atmadığım şeyler var hayatımda,ne zaman hatrıma gelseler,beni üzmeye yetiyorlar,,bazen teselli ediyorum kendimi,sahip olduklarına şükret,bak dünyanın biçok yerinde insanlar cenk meydanının ortasında,ölüme yakın biyerlerde yaşama tutunmaya çalışıyorlar,senin incir çekirdeğini doldurmayan,şeytanın ve nefsinin gaza getiripte negatif tarafını görmene vesile olan şeyler,o güsel insanların iliklerine kadar işlemiş korkulu ürkek bakışlarından dahamı değerli,,
böyle düşünüp yüzleştiğimdeyse gerçeklerle,üzüldüğüm şeylerin basitliği altında utancımdan eziliyorum,,
yukardaki şarkı bile söylendiği için utanıyor acıdan kıvranan insanların var olduğu bir dünyada,aşkmış,sevgiymiş,hüzünmüş,üzüntü,ve kırılmışlıklarmış,
asıl çaresizliğin hüznü filistinli bir bebeğin korkudan sonuna dek açılmış o iri gözlerinde,tabi görebilen gözlerin hüneri oda,,
uzun uzun susuyorum yine,,dua ile susuyorum,,
çığlıklar arayan sessizliğimi dinlesin...