.: yokuştan öte ben.

Çarşamba, Aralık 24, 2008

yokuştan öte ben.

Dun sabaha karsi kendimle konustum

Ben hep kendime cikan bir yokustum

Yokusun basinda bir dusman vardi

Onu vurmaya gittim kendimle vurustum

Ozdemir Asaf

2 yorum:

tugbatugba dedi ki...: özdemir asafım dantelli entelli sözcüklerini seviyorum içten içe konuşuyor adam bir yerlerdeki bir bam telini tınlatıyor...; 25 Aralık 2008 12:42
nevbahar01 dedi ki...: vavvvv harika bir şiirmiş. bayıldım ve hemen ezberledim:D
ezbere bildiğim şiirler kategorisine ekllicem de:D
paylaştığın için sağol şeker; 26 Aralık 2008 15:31

Yorum Gönder

***"mahallede aşağılanıp, horlanan çelimsiz çocuklar gibiyim.
oyunlara ancak adam eksik olduğunda kabul edilen beceriksiz çocuklar gibi.
hayata katılmakta güçlük çekiyorum.
benim mevsimim sonbahar.
sokakların tenhalaşmaya başladığı vakitler.
tek kişilik oyunlar ustasıyım ben.
tek kişilik özlemler, tek kişilik acılar ustasıyım.
ben yağmuru arıyorum.
ben yağmuru arıyorum.
ben yağmuru arıyorum.
ben seni arıyorum.
Dışarıda yorgun bir sonbahar havası var.
Ağaç dipleri yaprak mezarlığına dönüyor.
Üşüyen sevgili için kaşkolunu çıkarıp,onun zarif boynuna sarma zamanı.
Bir sahil kenarı çaycısına sığınma vakti.
Bulutlar bir şeyler anlatmaya çalışır böyle zamanlarda.
Ben bulutların dilinden anlamam.
O yüzden sık sık yağmur yağar ben dışarı çıkınca.
Şimdi bütün bunların önemi yok.
Önemi yok şimdi bütün bunların.
ben umut arıyorum.
ben umut arıyorum.
ben umut arıyorum.
ben seni arıyorum