ilkokul 1. sınıfta ben.

ilkokula başladığımda henüz 5,5 yaşındaydım,yaşıtlarıma göre büyük göstermemin nadir avantajlarından biriydi çok istediğim okula gidebilmek için daha fazla beklemeyecek oluşum,üstelik dedem bana okuma yazmayı çoktan öğretmiş,günlük okuma saatleri bile ayarlamıştı ikimize,o küçük cüssemle taşımayı dahi beceremediğim kalın hadis kitapları vardı dedemin,beni yanına oturtur hergün bikaç sayfa okuturdu bana,ailem istanbulda çalışıyordu o zamanlar,bana ananem ve dedem bakıyorlardı,bigün elimden tutup okula götürmüştü beni,müdürle konuşacak,alırsa okula kaydımı yaptıracaktı,5,5 yaşındaydım,ama dedem müdüre okula başlama yaşında olduğumu söylüyordu üstelik ağrıdığı için kasabaya gidip çektirdiğim dişimi bile göstermişti müdüre,bak 7 yaş dişi bile düştü diyordu,müdür biras temkinli ama yinede ılımlı davranmıştı,"tamam" dedi "eğer gösterdiğim yazıyı okuyabilirsen seni okula alacağım".dünyalar benim olmuştu kendimden emin bir yazı göstermesini bekliyordum,önündeki kitabın sayfalarını bir ileri bir geri çevirdikten sonra atatürkün büyük bir resminin olduğu ilk sayfada durdu ve bana çevirerek "oku bakalım burayı" dedi,bense biras şaşkın sessizce resime bakıp ardından"siz bana resim açtınız hiç resim okunurmu,yazı açınki okuyim" demiştim.ve o gün ben okula başladım.akranlarımdan bir adım önde olmama rağmen okadar merakla vede heyecanla geçiyorduki derslerim,ama bişey oldu daha ilk haftada,öğretmenim her yanımdan geçişinde kalemi sol elimden alıp sağ elime veriyordu,ve" sol elinde kalemi görmeyeceğim,sağ ile yazacaksın" diyordu,ama ben sağ elimle sadece kaşığı tutabiliyordum,onuda dedem zar zor 5 yılda anca öğretmişti,yani ben solaktım ve her işim gibi yazıyıda solla yazıyordum,ama öğretmenim,son sözünü söylemişti sağ ile yazmaya çalış diil,"sağ elinle yazacaksın".
okulda kendimi zorlamama rağmen,inci gibi yazılarım eğik büğük olmaya başlamıştı,ama eve verdiği ödevlerde yine solla yazmaktaydım,bu sefer velimi çağırdı okula ve evdede kontrol edin kesinlikle anlamam ben sağ eliyle yazacak demişti,çok heyecanla gittiğim okulum artık beni üzmeye başlamıştı yavaş yavaş,çabalıyordum ama olmuyordu işte,kimseye bişey demeden ağlıyordum bazen,bu böyle yarım dönem sürdü,sonra ananemlerde istanbul'a taşındılar ve benimde okulum değişti böylelikle,son gün bir paket sigara alıp müdür amcamla vedalaşmaya gitmiştim ve "beni unutmayın emi"demiştim,çocukluk işte,ağlamıştı bana sarılıp adamcığaz:D
(sanırım biras ayrıntılı anlatmak istedim o günleri,ve bugün vaktim yetmedi,devamını yarın yazarım okul hayatıma dair,şimdi bu yazıda nerden esti böyle diyenlere"nevbahar"da okuduğum yazı vesilesine bende yazmak istedim o yıllarımı diyorum,bakalım daha neler hatırlıycam o yıllara dair:D