dün akşam benim için güsel geçti diyebilirim,eşimin ünv.den beri tanıştığı halada görüşmeye devam ettiği arkadaşlarından birine davetliydik akşam yemeğine,evlendiğimiz ilk yıllardan itibaren ailecek görüşüyoruz,ve ben bu durumdan memnunum,çünkü çok şeker bi bayan eşi,ve birbirinden şirin ikiz bebekleri var(yaklaşık pervinden 6-7 ay kadar büyükler)bu yazının sonuna eklerim gibisinden resimlerini çektim akşam bıcırların,ama tabi malumunuz olduğu üzere işyerindeki bilgisayardan bu işi yapamıyorum,anca akşama kısmetse,sümeyra'nın hayatındaki herşeye pozitif bi gözle bakabiliyor olması,ve sabah doğan güneşle tazelenen o enerjisi beni hep hayran bırakır aklıma geldikçe,beğendiği yada hayalini kurduğu şeylerden bahsederkenki yüzündeki heyecansa görülmeye değer,herzaman gittiğimiz evlerine eşim akşam trafiğe takılmayalım diyerek başka yollardan gitmeye kalkışınca yağmurunda etkisiyle,biras fazladan dolandık:)hatta iki kez arabayı parkedip yol tarifi sorduk,çevredeki esnafa,şükür bulduk sonunda:)burdan çıkarılacak ders tabikide "en kestirme yol en iyi bildiğin yoldur" sözü sanırım:D dönüş yolunda pervin kucağımda uyuya kaldı,bende kapatıp gözlerimi sessizce yağmuru dinledim,çocukluğum geldi aklıma böyle biras uzun mesafe biyere gidecekken yağmurlu günlerde hep cam kenarına oturur gözlerimi kapatıp hayaller kurardım,yollar çabucak geçiverirdi:D daha sonra bide arkadaşlarıma o hayallerimi heyecanlı heyecanlı film gibi anlatırdım:D ayy nereden nerelere gittim,,
kendime not:canım "ikea" yı dolaşmak istiyo napcez:D
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder