Çarşamba, Ekim 29, 2008

son dakika yine benden.

bi yarım saaat sonra eve gitcem,üff,bugün canım çok sıkıldı ve elle tutulur bi iş felanda yapamadım zaten,bütün gün başladım başladım işlerimi hep yarım bıraktım gibi bişey işte,belki herkesler 29 ekim tatili yaparken işyerinde olduğumdan psikolojik olarak etkileniyorumdur bu durumdan,birde üstüne bu hafta sonu cumartesi akşama kadar çalışacak olmamız haberinide öğrenmiş olmakta tetikledi belki bu halimi,net bişey diyemiyorum,ama vakit çabucak geçsin istedim hepsi bu,geçtide zati,şunun şurasında bi yarım saat kaldı,eşim gelecek almaya birasdan,hayalimden geçen bugünün ardından bi yarım saat kadar sahile götürse beni mesela,sessizce bi deniz havası çeksem ciğerlerime güneşin batışını seyretsem 10 dk.da olsa yeter walla:) neyse gider ayak hayallere dalma bakalım hanımefendi,adam alcak seni berabercede pervini alacaksınız direk üstünü çıkarıp pervinle ilgilenmeden önce yemekleri ocağa koyacan,sen pervinin ihtiyaçlarını görene kadar onlar ısınacak,yemek ye,biras muhabbet,ve uyku,,
en son tiyatroya sinemaya yada bi sultanahmete gitmeyeli 2 yıl olmuşmuş,varsın olsun bebeğin üşümesin,düşüncesiz olma havaları görmüyomusun,bigün kızın büyüyünce beraber gidersiniz,(o zaman tabi işede gitmezsin,beraber bol bol gezersiniz,inş.)nankörlük etmeyelim bakalım,yıldız parkına götürmedimi seni eşin,hem bu haftasonu onca bardaktan boşanır gibi yağan yağmura rağmen,hadi bütün gün evdeydik sıkılmışsındır deyip gezmeye çıkarmadımı seni,(evet eşim iyiki benim eşim walla hakkını yemiyim,elinden geldiğince fazlasıyla anlayışlıdır,hatta beni benden iyi anlar bazı zamanlar:)yaa aslında bugünün ardından istiyorum sadece gezmeyi,sadece bi yarım saat,neyse başka bi yarım saatte gideriz kısmetse dimi,gidemediğim bi şey için şimdi kendimimi üzeyim daha fazla:)ay yazarken ben bu yazıyı vakit geçti hemencecik,çıkmam gerek,sanırım oldukça karmaşık olan bu halimi fazlasıyla yansıtmışım yazıma saçmalayarak birasda:) kaçtım ben,iyiki varsınız herşeye rağmen küp şeker tadında canlarım,,,

1 yorum:

Haccecan dedi ki...

prof dr. nevzat tarhanın yazısındaki kadınların karışık ruh halinden birini daha yaşamışsın :) okumak çok hoştu...
sevgilerimle, öpüyorum...