Eski zamanlarda bir kral, saraya gelen yolun üzerine kocaman bir kayakoydurmuş, kendisi de pencereye oturmuştu. Bakalım neler olacak diyegözlüyor... Ülkenin en zengin tüccarları, en güçlü kervancıları, saraygörevlileri birer birer geldiler, sabahtan öğlene kadar. Hepsi kayanınetrafından dolasıp saraya girdiler. Pek çogu kralı yüksek sesleeleştirdi.Halkından bu kadar vergi alıyor, ama yolları temiztutamıyordu.Sonunda bir köylü çıkageldi. Saraya meyve ve sebze getiriyordu.Sırtındaki küfeyi yere indirdi, iki eli ile kayaya sarıldı ve ıkınasıkına itmeyebaşladı. Kan ter içinde kaldı ama, sonunda, kayayı da yolun kenarına
çekti.Tam küfesini yeniden sırtına almak üzereydi ki, kayanın eskiyerinde birkesenin durduğunu gördü.Açtı... Ke se altın doluydu. Bir de kralın notu vardı içinde...'Bu altınlar kayayı yoldan çeken kişiye aittir.' diyordu kral.Köylü,bü gün dahi pek çoğumuzun farkında olmadığı bir ders almıştı.'Her engel, yaşam koşullarınızı daha iyileştirecek bir fırsattır.'
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder