üstümde askılı pantolonum
ayaklarımda tekleme terliklerim
ve birbirine karışmış saçlarım,
ağzımda hani çok şişipte yapışmayan bigbabol sakızlarından
ve cebimde yüz lira harçlığım
gururla yürüyorum bizim mahallede,
ben oniki yaşındayım,
niye bilmem soranlara onüç diyorum,
tek gözü olmasada bez bebeğimi çok seviyorum,
birde yirmibeş lira karşılığı bisikletini bir saat bana veren arkadaşım gülizar'ı...
gelecekte beni neler bekliyor bilmiyorum
zaten merakta etmiyorum,
ben oniki yaşında olmayı
evde yalnız kaldığımda
sebepsiz yere ağlamayı seviyorum
sırf yaramazlık olsun diye
tükenmez kalemle bacaklarımı karalamayı,sonra annemden bi alay dayak yemeği,,
seviyorum işte,
ben soranlara onüç yaşımdayım desemde
aslında büyümekten korkuyorum
oniki yaşımda kalmayı,gözlerimdeki bu çocuk bakışı her aynaya baktığımda görmeyi istiyorum,
biliyorum çok şey istiyorum ama
istiyorum işte napiyim,istiyorum,,
(esipte yazan 12 yaşındaki zeynep melike:D
3 yorum:
çocukken yaşadığmız herşeyin tadı damağımızda di mi.. sevglerr
12 yaşındayken bunu yaşan kız çocuğunun ruhu çok büyükmüş gibi geldi bana.
sevgiler zeynep
şeker ne güzel yazmışsın kalemin kuvvetli vesselam.
ben de hiç büyümek istememiştim. ama malaesef bu elimde değildi:( olsun çocukluğu en azından yaşayan şanslılardanız:)
Yorum Gönder