pencerenin köşesine yaslanmış dışarda yağmurun ıslattığı koşuşan insanları seyrediyordu...bir hüzün bulutu vardı yüreğinde kaç zamandır,tarif edemediği buğulu bi cam gibiydi kalbi,dokunsalar ağlayacaktı...
sonra durup düşündü...başını sokacak bir evi vardı,ailesi,eşi ve çocuklarıda...neydi onu böylesine inciten koca düğüm yüreğinde,adını koyamadığı bu şey gittikçe büyüyordu içinde,şimdilik bildiği tekşey buydu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder